Бұлғын. Соболь.

Аталған аң көбірек сусарға ұқсайды. Оның жүні неғұрлым әдемі болып саналады, ол неғұрлым қалың және жұмсақ болады, әсіресе түтінді-қоңыр түсті астардың көкшіл реңкімен ерекшеленеді. Бұл түстің арқасында Сібір саудагерлері бұлғын жүнін бағалайды.Бұлғын жүні - ұсақ және орта сусарлар терілерінің ішіндегі ең құндысы.Бұрын бұлғын Оралдан Беринг теңізіне дейін және Сібірдің оңтүстік шекарасынан солтүстік ендікке 68 градусқа дейін кездесетін; сонымен қатар, ол Американың солтүстік-батысындағы кең аумағы бойынша таралып кеткен.  Қазіргі уақытта оның таралу аймағы шектеулі.  Бұлғын аулау жаппай сипатқа ие болғандықтан, бұл оның ауқымының күрт төмендеуіне алып келді. ХХ ғасырдың басында бұлғынның ауқымы Сібір, Қиыр Шығыс және Моңғолия аумағында шашыраңқы бірнеше оқшауланған учаскелер болды; Солтүстік Еуропада бұлғын толығымен жойылды. 1920-50 жылдары бұлғынды кең акклиматизациялау басталды, оны қорғау үшін бірнеше қорықтар құрылды және еріксіздікте өсіру жолға қойылды. Нәтижесінде бұлғындардың саны айтарлықтай өсті.  Үнемі қудалау оны Солтүстік-Шығыс Азияның ең қол жетімді таулы ормандарына апарды және адам сол жерде, тіпті өмірге қауіп төнсе де, ол одан әрі шығысқа қарай алыстап, аз  кездеседі. Батыс Алтай мемлекеттік табиғи қорығының аумағы үшін кең таралған түрі.  Ол қорықтың бүкіл аумағында қылқан жапырақты ормандарда мекендейді. Бұл кеңістікте оған ешкім қауіп төндірмейді және ол өзін жайлы сезінеді. Сібір балқарағайының ормандары бұлғындардың сүйікті орындары болып саналады, өйткені бұл ағаштардың алып бұтақтары оған ыңғайлы індерді ұйымдастыруға мүмкіндік береді, сондықтан оларда қарағай жаңғақтарымен қоректенетін және бұлғын үшін жақсы жем базасын құрайтын көптеген жануарлар тұрады.

Данное животное больше всего похоже на куниц. Мех его считается тем красивее, чем он гуще и мягче, а особенно чем более заметна дымчато - бурая с синеватым оттенком окраска подшёрстка. Из-за этой окраски сибирские торговцы и ценят мех соболя. Мех соболя - самый ценный из мехов мелких и средних куньих. Соболь в прежнее время встречался от Урала до Берингова моря и от южной границы Сибири до 68-го градуса северной широты; кроме того, он распространён по обширной территории северо-западной Америки. В настоящее время область его распространения ограничена. Промысел соболя носил массовый характер, что привело к резкому сокращению ареала. В начале ХХ в. ареал соболя представлял собой несколько изолированных участков, разбросанных по территории Сибири, Дальнего Востока  и Монголии; в Северной Европе соболь полностью вымер. В 1920-50 годы началась широкая акклиматизация соболя, были созданы несколько заповедников для его охраны и налажено разведение в неволе. В результате численность соболя заметно возросла. Постоянное преследование загнало его в самые труднодоступные  горные леса северо-восточной Азии, а так как человек и там, даже с опасностью для жизни, его преследует, то он удаляется все дальше на восток и встречается все реже. Для территории Западно-Алтайского государственного природного заповедника, является распространённым видом. Обитает в хвойных лесах всей территории заповедника. На данном пространстве ему никто и ни что не угрожает, и он чувствует себя комфортно. Любимыми местопребываниями соболя считаются леса сибирского кедра, так как гигантские стволы этих деревьев представляют ему возможность устраивать удобные логовища, и потому ещё, что в них живут многие животные, питающиеся кедровыми орешками и составляющие для соболя хорошую кормовую базу.